Przejdź do zawartości

Państwo Machabeuszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Państwo Machabeuszy powstało w roku 142 p.n.e., gdy Demetriusz II Nikator przyznał Judzie niezależność. Uzyskanie autonomii terytorialnej było wynikiem zwycięstwa żydowskiego powstania Machabeuszów (lata 167-160 p.n.e.).

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Machabeuszy na przestrzeni dziejów

W 152 p.n.e. Syria została zagrożona przez przymierze Rzymu i Sparty, które było wymierzone przeciwko Syrii. Seleukidzki władca Demetriusz II Nikator zawarł porozumienie z Machabeuszami. W 152 p.n.e. Żydzi otrzymali od Seleucydów w Judei znaczne przywileje. Demetriusz uznał Jonatana Machabeusza za swojego sojusznika i udzielił zgody na stworzenie żydowskiej armii w Judei. Judea stała się lennikiem Syrii. Jonatan Machabeusz był jednocześnie arcykapłanem. Funkcje te sprawowała do roku 37 p.n.e. dynastia Machabeuszy (Hasmoneuszy):

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]